FDQA 3 (VI)

O polo sen cabeza

D. Xosé ******* ******* , natural de ******* , a día ** / ** / **, con xustificante vital nº: *******, declara:

Que no día dos feitos, non se encontraba a sí mesmo, e corría como polo sen cabeza.
Que se confesa culpabel da morte do último filósofo galego e alemán.
“Era Diógenes. Vivía nun tonel. Tiña unha capa e un bastón. Como o alemán”.
Tiña a ialma pendurada das rochas. Á vista de calquera e de ninguén. Era único coma o resto. Era filósofo por atoparse cada xornada de novo, despabilando e vivindo o seu tempo. Non dependía nen se rendía.
E eu, párvulo, pequeno e torpe, merquei un posto. De importancia. Useino como mercaduría, e convirtiume en mercader de vida.
Ogallá morrera eu, para non vivi-la morte súa.
¿E agora qué?
¿Quén son agora? Sen posto nen razón. Odiado pola metade, enganado pola outra. Despreciado polas dúas.
¿Quén son mañá? Cando acorde do sono irreal para sofri-lo pesadelo real.
¡Non aturo máis o pensamento! Teño fillos que me saben, e que comprenden o que son.
¡Non aturo máis o aturdimento!
Salvádeme. Xulgádeme e condenádeme. Son culpabel de face-lo que me dixeron. Rematou a mentira. Coma se fora a política un partido de fútbol. Agora non son. Respiro pero non son. Agora perdo.
Perdín dende o principio. Perdín a inocenza. Despois a amizade. Logo o sentido. E agora a liverdade.
Prendédeme. Metédeme nunha cela e dádeme a chave a min. Deixádeme morrer alí. Non me obriguedes a vivir aquí.
Son culpabel de roubar ós meus veciños. De expropiar e de expoliar. Fixen escravos e condenei inocentes. Desviei reais á costa. Á costa da saúde dos demáis. Mentín e revirei palavras. Useinas mal. E a posta.
E agora assassinei ó derradeiro filósofo. Morreu á firma do meu contrato, a costa da morte súa.
Pensaba eu que pasaría e esquecería. Antes que todo o podía, e agora non podo ren.
Agora son incapaz de mirarlle á cara ós meus. Morro cada día. E ninguén dí nada. Tiña razón Don Manuel:

- ¿E qué hai de lo mío?
- Non te preocupes, terás o teu.

En día **/**/**, na sala ** de xulgado ******* nº ** , presidindo a súa señoría ******* ******* *******, resolve, xulga e dicta sentenza:

Condeno a D. Xosé ******* ******* ******* a seren exculpado das súas culpas.

Queda livre para alimenta-la súa prole. Para excusarse con ela.
Queda livre para visita-las tumbas dos que morreron maldecindo o seu sangue.
Queda livre para ve-lo futuro que constrúen os demáis.

Pra que mire ó mar e o mar nono mire.

Non tes tí a culpa… Condenado assassino.