FDQA 2 (IV)

A NOVA NOVA DA RÚA NOVA

Atopei un documento na rúa Nova. Na súa carpetiña. Estaba timbrado:

-Santo Vaticano. Pazo di Roma.
-Non sabía aínda a santo de qué.

Os minutos que pasei léndoo, mantiven a respiración. Era unha testemuña.

Lego as miñas posesiós á Igrexa Católica.

A toda a igrexa. Aos membros da miña congregación. Nomeo meus sucesores ós verdadeiros donos da cristiandade: os cristiáns.
Lego tódalas posesiós, cartos, edificios e misiós ós necesitados.
Chegou o momento de comparti-lo noso pan cos pobres. Esta decisión é consecuencia de comprender ó fin a mensaxe do meu deus. Sonno iluminato.
Cada sacerdote, bispo, xerarca ou magnífico mandatario da nosa organización queda relevado neste instante do seu cargo. Adicarase ós demais o que decida facelo, e fará evanxelio da nova Igrexa.
Falaredes a Nova Nova polo Mundo.
Non Falo dende o máis alá. Isto escriboo VIVO. En vida non puiden facer todo isto. Pasaríame coma ó meu predecesor J.P.1º: Que tería un papado curto.
Á miña morte estou seguro que haberá peregrinos e cartos. Moitos cartos. Ben. Fago uso dos meus dereitos legais sobre a miña imaxe.Todos eles, serán transferidos a Médicos do Mundo para proxectos de terceiro e cuarto Mundo.
Será suficiente para evita-la morte de alomenos 1.000.000 de persoas por inanición ou falta de medicamentos. Góstame pensar iso.
Adxunto, documento os detalles da operación.
Cancelaranse ipso-facto tódalas operaciós monetarias do Banco Vaticano que non estean relacionadas có salario que se lle dará a cada un dos/as membros/as da congregación que adique o seu traballo ós demais, ou ós que traballen na súa coordinación.
Admitiranse as teorías científicas de Darwin, e polo tanto a humanidade do home.
Subastaranse tódalas reliquias e crearase un museo de cada igrexa para financiar labores humanitarias, conservando o aspecto de punto de encontro para os paisanos, incluídos os que acodan a rezar.
O funcionamento na nova igrexa, será paralelo ó dunha ONG no senso de que o seu último fin é desaparecer e deixar de funcionar por non seren necesaria.
Aproveitarase a nosa infrastructura de sedes, oficinas, albergues e parroquias para axudar ó próximo e para denuncia-las inxustizas dos pobos contra os pobos.
Polo que a mín respecta non quero ser recordado Santo, senon Home.
Dou o paso da santidade no outro sentido. Paso da Divinidade á Humanidade.
Este é o meu miragre.

Asinado
J.P. 2º.

Algún gracioso.

Mirei con calma, e nunha esquina da carpeta escrito a bolígrafo rezaba:

-Materia: Relixión. Redacción sobre o papa.
-Alumno: José Pousa
-Aula: 2º

Xa me parecía a min.
Esa era a verba que me rondaba: Inxenuo. Andrómenas dun neno.
E despois din que a clase de relixión non serve para nada.