FDQA 2 (III)

DO TERRORISMO LEGAL E DA ANARQUIA(¡Uf!)

-Falas andrómenas túas…
-¡Non home!… eu Falo dos cómics.

Non puiden evitar o outro día escoitar a conversa de dous chavales sobor do primeiro número do “Punisher”. “O Castigador”. O Ultraheroe acaba planexando a morte dun fulano por tirar ó chan un periódico có que tapaba a cabeza. Caían chuzos de punta.

Eu pensei para min:

-¡Ostia!, o do terrorismo legal.

Home, esto eche un cómic, pero sería como se ás tabernas de rico xolgorio xeneralizado de estilo medieval se lle obrigara a te-la infrastructura do auditorio Grande ¿de Galiza? para que algún gaiteiro, ou músico, lle tocara unha peza para amansa-las feras. E mandar ós XEOS.
Sería como vixiar con funcionarios os movementos da xente pola rúa con cámaras.
Dá a sensación de que ninguén ten a intención de arranxar nengún problema. Porque solucionalos todos lexislando en troques de educando; priorizando os intereses económicos, turísticos, industriais ou comerciais á tranquilidade, benestar, comodidade, saúde ou liberdade da xente é bem doado, porque do lado da lei están as forzas armadas de seguridade, as sanciós administroteativas, e a grúa que os leve a todos a Boisaca.

-Ora había que poñer ó alcalde a picar pedra.
-¡Non ho!… que ese é capaz de facer do Pedroso unha gran rotonda. (Respetando o Monte Pío, como fixo un pouco-xunteiro eco-loxístico).

O único que deixa a “pré” o chalé que se fixo na zona verde non edificable mentada, é que se pode vixiar dende calquera sitio do pobo.

Eu pensaba que as leis estaban para regula-la convivencia. E en troques de adaptarse as leis á vida da xente, semella que hai que adaptar a vida de un ás leis. O mundo dado a volta.
Eu pensaba que primeiro eran as xentes dun pobo, e a maiores os benvidos que se pasen por alí.
Porque cando marchan as marabuntas, esas ordas deboradoras de Mundo, o que queda coa leira jodida é o labrego ¿Ou qué carallo pasa?…

-Varias ciudades y lugares han sido declaradas hoy “zona catastrófica”, víctimas de determinadas exolutivas naturalezas humanas.
-Non caerá esa breba…

Falaron tamen de “Daredevil”. “O Home sen medo”. Ese me mola. O Superheroe loitando el soliño contra tódalas bandas armadas máis criminais das mafias, nunha xungla de asfalto destruída polos Mangantes da $ociedad€.

Eu logo caín na conta:

- ¡Ostia!, o da anarkía.

Sobor disto non encontrei tantos paralelismos, porque iso sería se houbera superpoderes e voluntarios para poñelos ó servicio do ben.
Como “SuperOferta”. “A Super Heroína das Grandes Super Ficies”.