FDQA 3 (I)

CW-GNU/Linux

Orgullo: Sentimento lexítimo da propria dignidade.

O Doutor Alexander Flemming doou á humanidade o seu descubremento: A penicilina. Non permitiu que se empregara tal instrumento de vida como instrumento de morte.
O palurdo de Rockefeller doou quinientos millós.
Que bem me caeu sempre o Doutor Flemming.
O Señor Linus Torvalds e moita xente coma el, fixeron o mesmo. Liveraron a tecnoloxía informática. Liveraron, de liverdade. De autoridade moral. De imperanza da intelixencia. De devolución da propiedade intelectual. De herdanza tecnolóxica. De evolución humana. De Revolución.
A humanidade é dona por fin da súa capacidade tecnolóxica.
Quen pense que se trata dunha paranoia cibernauta, non é culpabel. Non hai que preocuparse. En breve verase a realidade informática. Esa luita está gañada. E todo grazas á intelixencia e humanidade dun fato de paranoicos cibernautas. ¿Non é incríble o Mundo?
Hugo sempre anda compilando Kernel:

- Un día vés e ves cómo como peces na PCera.
- Ferramenta tecnolóxica. Ti si que sabes.

Non existe límite. Por fin o límite es ti, non a máquina.
Voume rir das acciós de “MintoSoft”.
A ver se reventan dunha puta vez. Necesitamos de Flemmings, e de Stallmans e de Torvalds. Dame a risa de pensa-lo que a xente vai ser capaz de facer. De repente sentes o orgullo de mellorar o funcionamento dun botón de Impresión.
Impresionante.
Contribuir en troques de Conseguir.
Que bem me caeu sempre o Señor Torvalds:

- ¡Bravos!
- ¡Bravas!

Afundímonos na tecnolóxica maltreita fenda esa… Que impón á xente a vivir sen a súa herdanza lexítima de coñecementos.
Este dereito tampouco se solicita. Esíxese.
Xa lle pasou ós pobos de norteamérica cando un branco similarmente ben parecido lles obrigou a vender a propria terra, a ponderala e burocratizala.

- Pero…¿Qué terra queredes posuir?
- Pero…¿Qué coñecemento queredes comer?

O que ides tragar é o abucheo da historia.
A vergoña allea dos vosos (si é que tedes). A min non me miredes.
Podería caer nas vosas Redes. Non sabedes tanto coma credes.
Ninguén sabe tanto (xa o sabedes). E eu me pregunto ¿Cántos seredes?
De chourizos unha ristra deles.
Ou igual sodes catro. E cobardes.