FDQA 2 (II)

DO ANXO QUE APOSTATOU

Apostasía: Abandono da relixión que se profesa.

Un día deses, estando na gloria, botei unha partida cun anxo colega e mestre meu.

-e4 . Ataco.
-c5 . Apostato.

Disque estaba convencido. Xa o cabilara. Xa tomara unha decisión. Non lle cambiaría a palabra. Pedíallo o corpo.
A non ser, comentaba, que cambiara de opinión.
Porque cando era neno (anxeliño…) según él, ninguén lle preguntara. Agora que era adulto e comprendía quén era, replantexouse o tema da relixión.

Pasoulle a un fulano que construíu unha catapulta nun pobo de Alaska para lanzar unha vaca. (Cada ún é capaz do que se propoña. Con todo, pobre animal…)
Enterouse de que iso xa o fixeran os Monty Pyton, e acabou lanzando un piano incendiado.

-Porque ó fin e o cabo… ¿qué nos deu a igrexa?
-¿Aparte de educación, ostias, misiones, caridade, amor, festivos, pan e viño, e bo rollito?

É difícil negar que hai cousas BOAS. E MALAS. Son homes (non mulleres). Ó estar integradas as igrexas por homes, están a mercede dos erros, intencións, e intereses, e entón aparece un cura decretando o satanismo inherente ó condón.

-¡Mi madriña!…Este non sabe o que é un condón.
-¡Con la Iglesia hemos topado!

A igrexa adaptarase ós novos tempos. Xa o está facendo. Sempre o fixo.
Pero salvando o mito, non semella conveniente unha cidadanía que dependa ou fale a través de institución relixiosa nengunha. Parece máis lóxico un sistema laico.

Dicía o meu divino interlocutor, que sempre lle falaban a él tamén de laico:

-Eu non quero vivir nun estado laico. Eu quero convivir nun estado laicista.
-Vese que o miraches no diccionario. Sei…sei.

Con todo, o seu inmediato obxectivo era “borrarse da lista para que non puideran falar dun membro máis da congregación que está dacordo con eles dicindo barbaridades como din e molestando tanto ó PaPa, que era o único que lle caía ben”.
Dicía tamén que cando o bautizaron non lle preguntaron se estaba de acordo neso de non ter sexo (cousa que lle molestaba en exceso).

-Cando lle entro a unha fermosa Anxélica, bótase a rir.
-Sonche todas iguais…

Que non recordaba él cometer pecado nengún na orixe.

-É que foi antes de que naceras. Non chegaras ti aínda.
-¡Boh!…Entón, normal que non me lembre…

Disque non quería que falaran no seu nome.
O peor de todo, é que vía a humanidade de tantos e tantos cristiáns ó seu redor que lle doía ver malogrados tantos esforzos.

-Qué pena que non lle fora tan ben á Seguridade Social –dicía- en vez do benestar mediríase a CALIDADE de VIDA.
-Eses non teñen vista para os negocios… ¿Non ves que son funcionarios?

Eu coñezo varios deuses. A xente sempre creou deuses. Sempre. Son cada un máis humanista, ou máis racionalista…., teñen esas características humanAs, porque os crearon humanOs.

-Se Eu fora can, molábame de deus un Montaña dos Pirineos como o de Isa.
-Sí. E de satán un Gremlin Malo.

Eu non vexo cousa máis bonita que reunirse os domingos os Paisanos que queiran, xuntarse nun centro cívico, Falar do que está mellor e peor e a ver qué facemos, e levar ós nenos para que xoguen na Alameda.
Outra cousa é andar recibindo sermóns.

Hai tempo que non estou na gloria, igual cando volte por alí este anxo meu xa apostatou.
Tereillo que preguntar, porque non vou nota-la diferencia.